Toepassen van zaakgericht werken bij beleidsontwikkeling
Kan dat: Zaakgericht werken bij beleidsontwikkeling?[bewerken]
Bij de overheid wordt Zaakgericht werken vooral nog toegepast bij dienstverleningsprocessen. Als een zaak een hoeveelheid werk is met een duidelijke aanleiding en een duidelijk resultaat, dan is bij dienstverlening een aanvraag vaak de aanleiding en het te leveren product, bijvoorbeeld een vergunning, het resultaat. Maar hoe zit dat bij andere dan dienstverleningsprocessen?
In principe kun je Zaakgericht werken toepassen indien:
- sprake is van een hoeveelheid werk met een duidelijke aanleiding en een duidelijk resultaat, en dus ook met een begin en een einde;
- de uitvoering van het proces op hoofdlijnen een vast patroon volgt. Oftewel: kan het bij de zaak horende proces worden opgedeeld in min of meer standaard brokstukken uit te voeren werk, de zogenoemde fasen of processtappen met daaraan gekoppelde statussen?
Het reserveren en toegewezen krijgen van een vergaderruimte - een intern ondersteunend proces - voldoet aan die twee voorwaarden. Maar ook veel beleidsontwikkelende processen, zoals bijvoorbeeld het opstellen van een milieubeleidsplan. Want veel beleidsontwikkelprocessen verlopen volgens een vast patroon. Na het ontvangen van de opdracht is sprake van een verkenning of oriëntatie, er wordt informatie verzameld, waarna een analyse volgt, het formuleren begint en dat weer uitmondt in besluitvorming en oplevering van het resultaat.
Niet alle beleidsontwikkelende processen hebben een duidelijk begin en einde en volgen een vast patroon. Er zijn dus uitzonderingen. Als het bijvoorbeeld gaat om zoiets als 'het volgen van ontwikkelingen in een bepaald beleidsveld', een doorlopend proces, dan is Zaakgericht werken niet mogelijk, en ook niet zinvol.